Orzech (Juglans Regia)

Kwitnienie: Kwiecień/Maj

Dojrzałość zbiorcza: Wrzesian

Opis:

Orzech włoski (Juglans regia) należy do rodziny orzechowatych (Juglandaceae). W środowisku naturalnym występuje w Europie oraz w Azji. W wielu krajach jest uprawiany dla jadalnych orzechów, w tym w Polsce (początki uprawy sięgają XII wieku).

• Kwitnie Kwiecień/Maj
• Gleba umiarkowanie wilgotna - odczyn pH obojętny lub zasadowy
• Stanowisko: Półcień/słonce

To duże drzewo o silnym wzroście dorasta do 10m tworzy wzniosłą koronę o charakterystycznej, gładkiej, szarej korze. Owoc kulisty lub lekko owalny, smaczny

Orzech włoski tworzy gęste, szerokie korony. Nieparzystopierzaste liście pojawiają się późno (w maju) wraz z rozdzielnopłciowymi kwiatami. Owocem jest nibypestkowiec, tworzący zdrewniałą, twardą skorupę.

Wymagania:

Drzewo najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, ale znosi również półcień. Optymalne są lekko wilgotne, żyzne przepuszczalne gleby o odczynie zasadowym. Nie toleruje natomiast gleb ciężkich, mokrych, zimnych i jałowych, na których źle rośnie i często choruje. Orzechy włoskie tworzą rozbudowany korzeń palowy i nie lubią przesadzania, dlatego od razu należy wybrać dla nich odpowiednie miejsce.

Pielęgnacja:

Cięcie młodych roślin jest ważne również dlatego, że ich pędy są jeszcze dość cienkie i dobrze znoszą zabieg. U starszych egzemplarzy cięcie gałęzi o średnicy większej niż 5 cm. powoduje już trudne do wygojenia rany i osłabia drzewo, dlatego powinno być ograniczone jedynie do cięcia sanitarnego i cięcia prześwietlającego. Cięcie ważne jest też w przypadku odmian szczepionych, gdyż pozwala uformować koronę i usunąć zbędne pędy, wyrastające z podkładki. Zabieg należy wykonać latem (sierpień) lub na przedwiośniu, gdyż orzechy cięte wiosną, wydzielają duże ilości soku, co mocno je osłabia.